Έλληνες πολιτικοί: τρεις συνομοταξίες

Τι πιέσεις, τι υποσχέσεις, τι απειλές ή τι ανταλλάγματα άραγε επιστρατεύτηκαν για να πείσουν τον κ. Τσίπρα και το επιτελείο του να κάνουν στροφή 180 μοιρών, διαγράφοντας μεμιάς όλες τις υποσχέσεις τους και τις ελπίδες των ψηφοφόρων τους; Τι ήταν αυτό που τους έκανε να αμαυρώσουν τη μέχρι τώρα ανέγγιχτη από σκάνδαλα και συμβιβασμούς εικόνα τους για να κατρακυλήσουν στην ίδια ανυπόληπτη συνομοταξία όσων υπόσχονται αλλά δεν τηρούν, τάζουν αλλά δεν εννοούν και λένε παχιά λόγια που κανείς πια δεν τα πιστεύει;

Μια τέτοια ολική καταστροφή του "image" της εταιρείας (Σύριζα) και των επιφανών εκπροσώπων της (Τσίπρα, Βαρουφάκη) ισοδυναμεί περίπου με αυτοκτονία και είναι αδιανόητη χωρίς κάποιο τεράστιο αντισταθμιστικό όφελος; Ποιο είναι όμως αυτό; Δε βλέπω κανένα. Εσείς;

Έχω την εντύπωση πως η πολιτική ζωή στην Ελλάδα κυριαρχείται από τρεις τύπους ανθρώπων:
- Τους ανίκανους: Βρίσκονται στις θέσεις τους λόγω διασυνδέσεων και γνωριμιών, αλλά δεν έχουν καμία πραγματική ικανότητα. Δε μπορούν να εντοπίσουν προβλήματα, να προτείνουν λύσεις, να διαχειριστούν καταστάσεις. Στα χέρια τους κάθε υπηρεσία βαλτώνει ή καταστρέφεται.
- Τους ικανούς, αλλά διεφθαρμένους: Πανέξυπνοι, μορφωμένοι, ικανοί, ή όλα αυτά μαζί, οι άνθρωποι αυτοί θα μπορούσαν να κάνουν πολλά. Δυστυχώς όμως, η μόνη έγνοια τους είναι να εξυπηρετήσουν δικά τους ή άλλα συμφέροντα.

- Τους άσχετους καλών προθέσεων. Εργατικοί και φιλότιμοι, οι άνθρωποι αυτοί θα ήθελαν να βοηθήσουν τους πάντες και να λύσουν όλα τα προβλήματα. Δυστυχώς, είναι ερασιτέχνες. Η άγνοιά τους για το πώς πρέπει να γίνουν τα πράγματα καταδικάζει κάθε προσπάθειά τους σε αποτυχία.

Τείνω να πιστέψω πως, αφού νιώσαμε στο πετσί μας τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης από άτομα των δύο πρώτων κατηγοριών, τώρα είμαστε έτοιμοι να υποστούμε τις αποτυχίες της τρίτης.

Και εις άλλα με υγεία!