Το Σύνταγμα μπορεί να άδειασε, αλλά η καρδιά μου χτυπά ακόμη εκεί. Ναι, πιστεύω ακόμα ότι μπορούν ν' αλλάξουν τα πράγματα σ' αυτόν τον τόπο. Στο μεταξύ εδώ θ' αποτυπώνω τη δική μου ματιά στην Ελλάδα της κρίσης.

Κυριακή 6 Μαΐου 2012

Οι απόψεις των πολιτικών παρατάξεων

Βρήκα αυτό στο δίκτυο και το αναρτώ γιατί αποδίδει τις απόψεις όλων των πολιτικών παρατάξεων απλά και εύστοχα, πολύ καλύτερα από εκατό άρθρα και αναλύσεις. Δείτε και μόνοι σας:


Τώρα, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε να δούμε τι θα βγάλουν οι κάλπες...

Η εκποίηση της Ελλάδας

Πώς καταντήσαμε δούλοι του μνημονίου, να δουλεύουμε για τις ξένες τράπεζες; Ποιοι σκανδαλώδεις χειρισμοί μας έφεραν εδώ; Πώς ξεπουλιέται ο τόπος μας; Ένα ντοκιμαντέρ που αξίζει να δείτε:


Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Δημοσίευση στοιχείων

Για τη δημοσίευση των φωτογραφιών και των στοιχείων ιερόδουλων που είναι φορείς του AIDS, αναδημοσιεύω το κείμενο του ΚΚ, τον οποίο δεν ξέρω, συμφωνώ όμως απόλυτα με το κείμενό του (το οποίο βρήκα στο Facebook).



"Χρυσοχοϊδη, «δώστα όλα» στη δημοσιότητα,
Αφού μιλάμε για την προστασία της ζωής των Ελλήνων πολιτών, την όψιμη ανακάλυψη της κυβέρνησης, μέσω του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, δηλώνω ότι θα ψηφίσω το ΠΑΣΟΚ αν εισαγάγει στην προγραμματική του διακήρυξη, έστω και την τελευταία ώρα, το αίτημα για υποχρεωτική δημοσιοποίηση φωτογραφιών των ακόλουθων κατηγοριών ανθρώπων, Ελλήνων, ξένων, αντρών, γυναικών κ.λπ. για τους οποίους έχει διαπιστωθεί, επισήμως ή ανεπισήμως:
- Ότι φέρνουν στην Ελλάδα αυτές τις γυναίκες, τις κακοποιούν σεξουαλικά και τις αναγκάζουν να κάνουν πεζοδρόμιο.
- Ότι τις στριμώχνουν σε διαμερίσματα, τους κατάσχουν τα διαβατήρια, τις δέρνουν, τις βιάζουν κατά μόνας ή ομαδικώς, δείχνουν φωτογραφίες από τα κινητά τους με τα παιδιά τους ν’ απειλούνται με μαχαίρια στις πατρίδες τους αν δεν συναινέσουν να εκδίδονται.
- Ότι δεν έχουν συντάξει ένα στοιχειώδες πρόγραμμα στήριξης για απελπισμένες γυναίκες – μητέρες που το μόνο που τους έχει μείνει να πουλήσουν είναι αυτό που εύκολα αγοράζουν τα αντράκια της τεστοστερόνης. Τα οποία, όπως φαίνεται στις σημερινές φωτογραφίες, και γαμούν –χωρίς καν προφύλαξη- και δέρνουν.
- Ότι συμμετέχουν στα κυκλώματα του trafficking ακόμα και ως οδηγοί, ως παραγγελιοδόχοι, ως ταβερνιάρηδες, καφετζήδες, νυχτόβιοι της επαρχίας που στοιβάζουν αλλοδαπές σε ετοιμόρροπα κτίσματα για να περνούν καλά οι φραγκάτοι πελάτες τους στα «πίσω» δωμάτια.
- Ότι δέρνουν εκδιδόμενες –όπως και πάλι φαίνεται στη φωτογραφία τουλάχιστον μιας γυναίκας που αιμορραγεί από τη μύτη- για να φωτογραφηθούν για τις ανάγκες της διαπόμπευσης. Αν είναι αστυνομικοί, θα επιθυμούσα να δει τις φωτογραφίες τους η ελληνική κοινωνία.
- Ότι δεν παίρνουν κανένα κεντρικό – κυβερνητικό μέτρο για την προστασία αυτών των γυναικών.
- Ότι αποφυλακίζουν νταβατζήδες και υψηλόβαθμα στελέχη ομάδων του οργανωμένου εγκλήματος και συγκεκριμένα του trafficking μετά από ολιγόλεπτες συναντήσεις με τους δικηγόρους τους.
Κατά τα άλλα, μια τελειωμένη πολιτική εξουσία χρησιμοποιεί κάθε τεχνική της προπαγάνδας για να προσπαθήσει να πείσει. Μοιραίοι και άβουλοι… Ένα, ακόμα, αίτημα, θα ήταν, να δίνονται στη δημοσιότητα οι φωτογραφίες όλων όσοι συλλαμβάνονται να οδηγούν μεθυσμένοι. Θα μπορούσαν να σκοτώσουν περισσότερους από τους αναζητητές του αγοραίου σεξ… Πολλούς περισσότερους…
"

Παραιτημένοι ή πουλημένοι;

Τον περασμένο Μάιο ήμασταν στο Σύνταγμα, αγανακτισμένοι.
Το Φλεβάρη, ήμασταν πάλι στο Σύνταγμα, οργισμένοι.
Σήμερα πού βρισκόμαστε;
Γιατί δεν ακούγεται κιχ;
Η Πρωτομαγιά πέρασε άχρωμη και άοσμη.
Οι συνηθισμένες πορείες δεν είχαν πολύ περισσότερο κόσμο από ότι συνήθως.
Την ίδια στιγμή, τα μπαλκόνια, οι τοίχοι, τα κανάλια και τα έντυπα είναι γεμάτα από φάτσες.
Τις ίδιες γνωστές φάτσες, που προσπαθούν να μας πείσουν ότι το άσπρο είναι μαύρο.
Ότι δεν ψήφισαν το Μνημόνιο.
Ότι δεν το υποστήριξαν.
Ότι δεν πρόκειται να μας επιβληθούν νέα, σκληρότερα μέτρα.
Ότι θα φέρουν μια νέα εποχή κάθαρσης, διαφάνειας, τιμιότητας.
Ότι δεν ψήφισαν τους νόμους περί ευθύνης υπουργών, ότι δε συγκάλυψαν σκάνδαλα.
Ότι όλοι είναι αθώοι σα να γεννήθηκαν χτες.
Και περιμένουν να τους πιστέψουμε, σα να γεννηθήκαμε χτες.
Και βγαίνουν στα μπαλκόνια και πλέκουν ύμνους στον εαυτό τους με πάθος.
Και προσπαθούν να υποσχεθούν χωρίς να δίνουν μεγάλες υποσχέσεις.
Και κόπτονται για το καλό του μέσου πολίτη.
Και προσπαθούν να μας πείσουν ότι ξέρουν τι τραβά αυτός ο πολίτης.

Κι όσο φωνάζουν οι πολιτικοί, τόσο σωπαίνουν οι πολίτες.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι συγκεντρώσεις γίνονται κανονικά.
Οι πολιτικοί εμφανίζονται στα μπαλκόνια χωρίς γιουχαΐσματα, χωρίς γιαούρτια.
Οι λόγοι εκφωνούνται κανονικά, οι αφίσσες τοιχοκολλούνται χωρίς να σκίζονται.
Ούτε τα τυπικά μουστάκια και γυαλιά δε βλέπεις πια.





Γιατί;
Ομολογώ πως με ανησυχεί αυτή η ησυχία.
Θα ένιωθα καλύτερα αν έπεφταν μερικά γιαουρτάκια.
Θα ήμουν πιο ήρεμη αν τα μπαλκόνια έμεναν αδειανά, αν οι συγκεντρώσεις ακυρώνονταν την τελευταία στιγμή λόγω αντιδράσεων.
Αλλά δεν υπάρχουν αντιδράσεις.
Τι σκέφτεται ο κόσμος;
Γιατί δεν αντιδρά;

Ανησυχώ ότι η οργή έγινε απογοήτευση.
Φοβάμαι ότι η απογοήτευση έγινε παραίτηση.
Τρέμω για το πού θα μας οδηγήσει αυτή η παραίτηση - στις παραλίες ή στις κατουρημένες ποδιές.

Στην πρώτη περίπτωση, οι κάλπες θα περιέχουν μόνο τις ψήφους όσων έχουν ήδη βολευτεί.
Στη δεύτερη περίπτωση, οι κάλπες θα είναι πιο γεμάτες, από τις ψήφους εκείνων που προσπαθούν απεγνωσμένα να βολευτούν.

Αν το έθνος τραβήξει για τις παραλίες, θ' αφήσει ν' αποφασίσουν για την τύχη του όσοι έχουν ήδη πουληθεί.
Αν τρέξει στις κάλπες, θ' αποφασίσει ένα πλήθος πανικόβλητο που πασχίζει να σωθεί με κάθε τρόπο.



Το καράβι μας βουλιάζει.
Ο καπετάνιος κι οι αξιωματικοί το έριξαν στα βράχια.
Πολύ φοβάμαι πως εμείς, αντί να τους πετάξουμε στη θάλασσα και να φράξουμε την τρύπα, θα καταντήσουμε να τους ικετεύουμε για μια θέση στη μόνη σωσίβια λέμβο, αυτή που κράτησαν για τον εαυτό τους.