Διαβάζω και δεν πιστεύω στα μάτια μου:
Ηλικιωμένη αυτοπυρπολήθηκε για να μην είναι βάρος στα παιδιά της...
Σε τι κοινωνία ζούμε που ο άνθρωπος δε μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς τα τελευταία χρόνια της ζωής του;
Πώς καταντήσαμε εδώ;
Οι γέροι του σήμερα δούλεψαν από παιδιά και πλήρωσαν με αμέτρητο μόχθο ένσημα και κρατήσεις τα οποία -τους είχαν υποσχεθεί- θα τους εξασφάλιζαν ένα εισόδημα που θα τους έφτανε να περάσουν αξιοπρεπώς τα τελευταία τους χρόνια.
Σήμερα όλοι αυτοί οι πόροι έχουν εξαφανιστεί.
Δεν είναι τυχαίο, δεν είναι φυσικό, πρόκειται για κλοπή.
Κάποιοι υπεξαίρεσαν, πούλησαν, εκμεταλλεύτηκαν, σπατάλησαν τον ιδρώτα χιλιάδων ελλήνων που σήμερα καλούνται να πεθάνουν στην ψάθα ή να ζήσουν βαραίνοντας παιδιά που κι αυτά δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα.
Οι γέροι μας, που έζησαν πείνες και πολέμους, σήμερα δε μπορούν να πληρώσουν το φαγητό και τα φάρμακά τους.
Κι όταν είναι περήφανοι, όπως αυτή, η γυναίκα της Ζάκυνθος, τότε επιλέγουν να φύγουν με το κεφάλι ψηλά, κάνοντας τη θυσία αυτή τελευταίο δώρο στα παιδιά τους.
Δεν είναι θυσία, είναι έγκλημα - ένα από τα εγκλήματα με τα οποία καλούμαστε να συμβιβαστούμε, τα οποία καλούμαστε να συνηθίσουμε, ίσως και να παινέψουμε.
ΟΧΙ.
Είναι έγκλημα να υπάρχουν άνθρωποι που δε μπορούν να ζήσουν, ενώ άλλοι τρώνε με χρυσά κουτάλια.
Είναι έγκλημα να διασπαθίζουν το έχει μας, τολμώντας να ισχυρίζονται ότι είναι για το καλό της χώρας.
Το καλό της χώρας είναι οι άνθρωποί της και κάθε θάνατος που δεν οφείλεται σε φυσικά αίτια είναι φόνος.
Κάθε δυστυχία που θα μπορούσε να αποφευχθεί είναι κακούργημα.
Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό είναι ανάξιος να κυβερνήσει χάρτινο καραβάκι, και σίγουρα όχι ολόκληρη χώρα.
