Το Σύνταγμα μπορεί να άδειασε, αλλά η καρδιά μου χτυπά ακόμη εκεί. Ναι, πιστεύω ακόμα ότι μπορούν ν' αλλάξουν τα πράγματα σ' αυτόν τον τόπο. Στο μεταξύ εδώ θ' αποτυπώνω τη δική μου ματιά στην Ελλάδα της κρίσης.

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Λαϊκισμός

Βασικός μισθός 500 ευρώ για όλους; 
Κανένα πρόβλημα. 
Φτάνει οι κύριοι που νομοθετούν και ψηφίζουν να χαρίσουν όλη την περιουσία τους για την αποπληρωμή του χρέους και να ζουν ακριβώς με αυτά τα χρήματα και να πηγαίνουν στα ίδια ανύπαρκτα νοσοκομεία μ 'εμάς και να στέλνουν τα τέκνα τους στα κουτσουρεμένα πανεπιστήμια και όχι στο Ηarvard και το Yale με τα δικά μας λεφτά. 
Και επιπλέον, αν αποτυγχάνουν στο έργο τους, να τιμωρούνται παραδειγματικά και όχι να χαίρουν ασυλίας, την οποία οι ίδιοι ψηφίζουν.
Λαϊκισμός;
Και βέβαια όταν ακούω τα παράσιτα και τις βδέλλες που κυβερνούν και δημοσιογραφούν να μου λένε ότι τα νομοσχέδια που ψήφισαν είναι για το καλό της χώρας και των νέων της. 
Αλλά δεν φταίνε αυτοί, κάνουν την μόνη δουλίτσα που ξέρουν, την μόνη δουλίτσα για την οποία είναι άξιοι. 
Αυτοί που φταίνε είναι εμείς που τους αφήνουμε...

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Φάρμακα και μακαρόνια

Επιτέλους δεν θα υπάρχει κανένα πλέον εμπόδιο για την ανάπτυξη της χώρας. 
Αφού πλέον θα μπορεί ο καθένας μας να αγοράζει Depon μαζί με λίγη φέτα και αντιόξινα μαζί με τα αγγούρια. Lego και έμπλαστρα Λέοντος μαζί. Τι ευτυχία, πόσο φροντίζουν για 'μας. 
Άλλη μια μεγάλη επιτυχία της χώρας μας. 
Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω η να κλάψω. 
Αλλά ξέρω τι θα κάνω. 
Για φάρμακα, οποιαδήποτε φάρμακα, θα πηγαίνω στους ανθρώπους που σπούδασαν και όχι στους κακοπληρωμένους υπαλλήλους των super markets. Στο σούπερ-μάρκετ θα πάω για μακαρόνια και γάλα. 
Ξέρω, θα είναι δύσκολο για πολλούς από 'μάς ιδίως αν αρχικά τα πουλάνε και πιο φτηνά (που θα γίνει, ώσπου να κατακτήσουν την αγορά και να ρυθμίζουν τις τιμές).
Αλλά αν μποϊκοτάρουμε τα σουπερ-μάρκετ/φαρμακεία μπορούμε, εμείς οι μικροί, ν' ακυρώσουμε αυτόν τον ηλίθιο νόμο.