Πριν διαμορφώσεις άποψη: Δες 10 ντοκιμαντέρ που δεν θα βρεις στην τηλεόραση

Δείτε δέκα ντοκιμαντέρ που παρουσιάζουν την Ελληνική κρίση από διαφορετικές οπτικές.

Η επιλογή και τα κείμενα είναι του Philip Gavrilakis (01/07/2015) από εδώ. Εγώ απλώς αναδημοσιεύω. Για να δείτε τα βίντεο, κάντε κλικ πάνω στους τίτλους τους.

 

1. A Country Full of Gold


Μια συνειρμική προσέγγιση της κρίσης με αφετηρία και πυρήνα το χρυσάφι.
Ένας λαός που μεγάλωσε με χρυσά κατορθώματα ντοπαρισμένων ολυμπιονικών, χρυσές νίκες σε θλιβερά πανηγύρια που τον έκαναν να ξεχυθεί στους δρόμους, χρύσες σελίδες που γράφονταν κάθε τόσο και τον γέμιζαν εθνική υπερηφάνεια, έρχεται ξαφνικά αντιμέτωπος με την κρίση. Μέσα σ'αυτήν, οι Έλληνες συνεχίζουν να αναζητούν το χρυσάφι, μόνο που τώρα το πουλούν και το αγοράζουν στα ενεχυροδανειστήρια της γειτονιάς τους. Μπερδεμένοι κι οργισμένοι με όσα κατά καιρούς είχαν πιστέψει, κάποιοι ψάχνουν να βρουν άσυλο σε χρυσές αυγές και χαμένα όνειρα.
Συντελεστές
σενάριο/σκηνοθεσία: Γιάννης Βάκρινος
μουσική: Νίκος Βελιώτης
οργάνωση: παραγωγής Μαριάννα Καραλιόλιου
δημοσιογραφική επιμέλεια: Μανώλια Κίτσου, Ελβίρα Δρακάκη
κάμερα: Γιάννης Βάκρινος, Θανάσης Μαλεβίτης
μοντάζ: Κωνσταντίνος Τσιχριτζής
Σκίτσο: Μαριάννα Καραλιόλιου

-----------
Δείτε ακόμη: 
Πριν διαμορφώσεις άποψη [νούμερο 2]: Δες 10 πράγματα που πρέπει να ξέρεις πριν ψηφίσεις

-----------


2. Life in Darkness 



Ελλάδα, 2013 - Κάθε μέρα, η ΔΕΗ αφήνει εκατοντάδες οικογένειες χωρίς ψυγείο, χωρίς κουζίνα, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα.

"Η κόρη μου είναι άριστη μαθήτρια. Κάνει καθημερινά αγώνα για να μελετήσει με το φως ενός κεριού."
-----------
Δείτε ακόμη:
Στιγμιότυπα & Βίντεο από την συγκέντρωση στο Σύνταγμα για το "ΟΧΙ"
-----------

3. Aggeliki, Blind Employee in Greece


Η Αγγελική είναι μια τυφλή εργαζόμενος σε δημόσιο νοσοκομείο. Ο μισθός της, καθώς και οι μισθοί των χιλιάδων ατόμων με αναπηρία που εργάζονται στο δημόσιο τομέα, δεν αποκλείστηκαν από τις περικοπές. Σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα, όταν ένα άτομο που μπορεί να δει, καλύπτει τις ζωτικές του ανάγκες με μισθό χιλίων ευρώ, ένα τυφλό άτομο χρειάζεται τον τριπλάσιο μισθό για τις ίδιες ανάγκες.

Οι περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις των ατόμων με αναπηρία είναι μια ακόμη απόδειξη της αποτυχίας του κοινωνικού κράτους κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης. Η αναλγησία της κυβέρνησης κορυφώνεται με την καταστολή των διαδηλώσεων των ατόμων με αναπηρία από τα ΜΑΤ.

--------------------
Τα τρία παραπάνω mini docs είναι μέρος του project “Portraits of Greece in Crisis”.
Το project αποτελείται απο μια σειρά ανεξάρτητων μίνι ντοκιμαντέρ για την ελληνική κρίση. Ένα εν εξελίξει project που δημιουργήθηκε για να καλύψει την ανάγκη μιας διαφορετικής αφήγησης της κρίσης, απέναντι στην πρωτοφανή προπαγάνδα των μεγάλων media.
Πορτραίτα ανθρώπων που μέσα από την καθημερινότητά τους περιγράφεται η ελληνική πραγματικότητα, πορτραίτα θεσμών που καταλύονται και εννοιών που διαστρεβλώνονται, μέσα σε μία κρίση οικονομική, πολιτική, πολιτισμική, ηθική και κοινωνική.
-----------------

4. Agora: από τη δημοκρατία στις αγορές


Το χρονικό της ελληνικής κρίσης, από το «λεφτά υπάρχουν» και την αυτοκτονία του Δημήτρη Χριστούλα στο Σύνταγμα μέχρι τους Αγανακτισμένους, τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και το λουκέτο στην ΕΡΤ.
Η «Αγορά» ήταν μια κεντρική τοποθεσία στις πόλεις-κράτη της αρχαίας Ελλάδας. Ένα μέρος συνάθροισης, μια συνεύρεση ενεργών πολιτών, το κέντρο της Πόλης για την πολιτική, οικονομική, αθλητική, καλλιτεχνική και πνευματική ζωή. Ήταν η καρδιά της Δημοκρατίας. Στη σύγχρονη Ελλάδα, η «Αγορά» έχει χάσει το αρχικό της νόημα και κατέληξε να σηματοδοτεί μόνο τις εμπορικές συναλλαγές. Σήμερα είναι λέξη κυρίαρχη στην πραγματικότητα που βιώνουν οι Έλληνες, καθώς η χώρα στροβιλίζεται σε μια οικονομική δίνη που παρασύρει ανθρώπινες ζωές στο πέρασμά της.

Συντελεστές
Παραγωγή: Ελλάδα - Γερμανία - Κατάρ
Σενάριο: Γιώργος Αυγερόπουλος
Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος

(Σημ. Η ταινία δε διατίθεται δωρεάν. Μπορείτε να τη δείτε με μικρό τίμημα στον παραπάνω σύνδεσμο, ή απλά να δείτε το trailer.)

5.Catastroika


Ήταν αρχές του 1989 όταν ο Γάλλος ακαδημαϊκός Ζακ Ρουπνίκ κάθισε μπροστά στον υπολογιστή του προκειμένου να ετοιμάσει μια έκθεση για την πορεία των τελευταίων οικονομικών μεταρρυθμίσεων στη Σοβιετική Ένωση του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Στα χρόνια του προέδρου Γιέλτσιν, όταν η Ρωσία πραγματοποιούσε ίσως το μεγαλύτερο και πιο αποτυχημένο πείραμα ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία της ανθρωπότητας, δημοσιογράφοι του Γκάρντιαν έδωσαν άλλο νόημα στον όρο του Ρουπνίκ.
Η καταστρόικα έγινε συνώνυμο της ολοκληρωτικής διάλυσης μιας χώρας από τις δυνάμεις της αγοράς, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της ραγδαίας επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της. Μονάδα μέτρησης της Καταστρόικα ήταν πλέον η ανεργία, η κοινωνική εξαθλίωση, η μείωση του προσδόκιμου ζωής αλλά και η δημιουργία μιας νέας κάστας ολιγαρχών που αναλαμβάνει την εξουσία της χώρας.
Αυτή ακριβώς η καταστρόικα έρχεται τώρα και στην Ελλάδα, την «τελευταία σοβιετική δημοκρατία της Ευρώπης», όπως αρέσκονται να την χαρακτηρίζουν οι βουλευτές και οι υπουργοί της «σοσιαλιστικής» μας κυβέρνησης. Είναι η λογική συνέπεια και συνέχεια της «χρεοκρατίας» και ως εκ τούτου η λογική συνέχεια του πρώτου ντοκιμαντέρ που αναζητά τις αιτίες που δημιούργησαν την κρίση χρέους στην Ελλάδα και ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια.

Ενα ντοκιμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου και της Κατερίνα Κιτίδη για το infowar.gr


---------------------------------

6. Debtocracy


Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή. Το Debtocracy αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το Debtocracy παρακολουθεί την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου, αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.

Ενα ντοκιμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου και της Κατερίνα Κιτίδη για το infowar.gr
---------------------------------

7. Athens: Social Meltdown


Ο Δρ Δημήτρης Δαλάκογλου εξηγεί την κοινωνική κατάρρευση που έλαβε χώρα στην Ελλάδα μεταξύ Μαΐου του 2010 και Ιουνίου του 2012, και είναι σε εξέλιξη. Η ταινία περιέχει videos και φωτογραφίες απο τους δρόμους της Αθήνας. Περιέχει αρκετή βία και ζωγραφίζει το πορτρέτο της εκτεταμένης οικονομικής δυσπραγίας που υπέστησαν οι κάτοικοι μιας πόλης. Αυτή η ταινία είναι μέρος ενός εν εξελίξει ερευνητικού project που εξετάζει τις ραγδαίες διαρθρωτικές αλλαγές που υφίσταται η Ελλάδα.
Produced & Directed: Ross Domoney
Interview: Dimitris Dalakoglou
Filmed, Photographed & Edited: Ross Domoney
crisis-scape.net
------------------------------------

8. Το Χαμένο Σήμα της Δημοκρατίας



Η πρωτοφανής απόφαση της κυβέρνησης να βάλει λουκέτο στην ΕΡΤ, και ο τρόπος με τον οποίο έγινε, μας συγκλόνισε. Τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου, δημοσιογράφοι και τεχνικοί βρεθήκαμε στο ραδιομέγαρο από την πρώτη στιγμή. Κάθε μέρα καταγράφουμε ότι βλέπουμε. Μοντάραμε γρήγορα 9 λεπτά για να μη σβηστούν από τη μνήμη μας όσα έγιναν την πρώτη μέρα. Αυτός είναι ο τρόπος αντίδρασής μας. Θα συνεχίσουμε όσο μπορούμε.
Η sequence αποτελεί προπομπό του μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ AGORÁ - From Democracy to the Market, που γυρίστηκε από την αρχή της κρίσης.
by Yorgos Avgeropoulos, Exandas documentaries-----------------------------------


9. Greek Honey Puffs - Media's propaganda cookbook


Ενα mini doc για την προπαγάνδα που ασκούν τα media και το τρόπο που πείθουν το κοινό τους.
by Yiannis Biliris

--------------------------------------

10. Mute - The visualization of an economic rape


Χωρίς πολλά λόγια. Ή ακόμα καλύτερα, χωρίς καθόλου λόγια. Το Mute απαντά στα παρακάτω ερωτήματα: Ποια είναι η εικόνα της ελληνικής κρίσης; Τι χρώμα έχει; Ένας οικονομικός βιασμός που στη συνέχεια μετατρέπεται σε κοινωνικός.
by Yiannis Biliris

Αυτά.

Συντάκτης Philip Gavrilakis

Ναι ή όχι;

Η απάντηση σε μία εικόνα:

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα

Η γιαγιά μου έλεγε "κυλάει τ' αυγό, σπάει τ' αυγό - κυλάει η πέτρα, σπάει τ' αυγό".

Με λίγα λόγια, ότι κι αν κάνουμε, ότι κι αν ψηφίσουμε σ' αυτό το δημοψήφισμα, εμείς θα την πληρώσουμε, και μάλιστα μετρητοίς, γιατί οι δυνατοί δεν πληρώνουν ποτέ.

Οι "Ευρωπαίοι" θέλουν να μας δώσουν κι άλλα δάνεια, για να αποπληρώνουμε στον αιώνα τον άπαντα και να μετράνε τον παρά. Από την άλλη, θέλουν επίσης ν' αρμέξουν ό,τι έχει μείνει ν' αρμεχτεί απ' αυτή τη χώρα. Για να γίνουν αυτά, πρέπει να φύγει ο Τσίπρας για να έρθουν οι άλλοι που υπέγραφαν τα μνημόνια χωρίς δεύτερη κουβέντα. 

Ο Τσίπρας μάλλον θα ήθελε να γίνει ο ηγέτης που θα σώσει τον ελληνικό λαό από τους καπιταλιστές.

Τα βρίσκουν; Δεν τα βρίσκουν. Ας δώσει λοιπόν τη λύση ο λαός. Ναι, αυτός ο λαός που κανείς δεν έκανε τον κόπο να τον ρωτήσει αν θέλουμε να μπούμε στην ΕΕ, στο Ευρώ, στα Μνημόνια. Τώρα όμως πρέπει να πάρουμε την απόφαση προς τα πού θα πηδήξουμε - στο γκρεμό ή στο ρέμα;

Αν ψηφίσουμε ναι, θα σημαίνει ουσιαστικά ότι σκύβουμε το κεφάλι και λέμε ναι σ' όλες τις περικοπές και τους φόρους. Ο Τσίπρας θα παραιτηθεί και θα έρθουν πάλι οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι. Θα παίρνουν τα μέτρα τσεκουράτα και δε θα τολμούμε να πούμε και τίποτα, γιατί θα μας λένε "εσείς το ζητήσατε". Θα ζούμε με μισθούς Κίνας και για τις επόμενες δυο-τρεις γενιές θα δουλεύουμε σα σκλάβοι για να μη χάσουν οι τράπεζες τα λεφτά που δάνεισαν στους πολιτικούς μας (αυτούς που παράγγελναν τα υποβρύχια που έγερναν και έδιναν τα ολυμπιακά έργα στο Λάτση, τον Αγγελόπουλο και τους λοιπούς).

Αν ψηφίσουμε όχι, τότε σημαίνει "πάρτε τα ευρώ σας και βάλτε τα εκεί που ξέρετε, αρκετά πεινάσαμε, τώρα αφήστε μας ήσυχους να βρούμε το δρόμο μας". Σ' αυτή την περίπτωση κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει, γιατί απλά δεν έχει ξαναγίνει, χώρα του πρώτου κόσμου, και χώρα που ανήκει σε νομισματική ένωση να χρεωκοπεί. Το πιθανότερο είναι πως οι τράπεζες θα λυσσάξουν και θα κάνουν ό,τι μπορούν για να υποφέρουμε, έτσι ώστε να μην τολμήσει καμιά Πορτογαλία και κάνει το ίδιο. Με λίγα λόγια, δε θα έχουμε χρήματα για ν' αγοράσουμε καύσιμα, φάρμακα και άλλα απαραίτητα για ένα χρονικό διάστημα. Επειδή όμως φεύγοντας από το Ευρώ η δραχμή θα γίνει ανταγωνιστική, το χρήμα θ' αρχίσει πάλι να κυκλοφορεί γιατί θα γίνουμε φτηνός τουριστικός προορισμός και γιατί τα προϊόντα μας θα βρίσκουν αγοραστές. Με λίγα λόγια, θα βγούμε επιτέλους από την ύφεση και θ' αρχίσουμε να έχουμε έσοδα. Σαν την Αργεντινή και την Ισλανδία, αφού φάμε το λούκι, θ' αρχίσουμε να παίρνουμε σιγά-σιγά τα πάνω μας.

Όμως το γεγονός παραμένει: ότι κι αν ψηφίσουμε θα υποφέρουμε.

Στην πρώτη περίπτωση τα βάσανα θα τραβήξουν δεκαετίες - δεν ξέρουμε καν αν θα καταφέρουμε να ξεφύγουμε ποτέ. Μιλάμε για πολλές αυτοκτονίες, καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα και παιδιά που θα λιποθυμάνε από την πείνα στα σχολεία.

Στη δεύτερη περίπτωση, θα έχουμε μια από τα ίδια, αλλά πιο απότομα, όλα μαζί. Τα βάσανά μας όμως θα έχουν κάποιο τέλος, γιατί αν αφεθεί χωρίς αφαιμάξεις, η οικονομία κάποια στιγμή θα ξαναβρεί το δρόμο της. Άσε που μπορεί να υποφέρουμε, αλλά τουλάχιστον δε θα γεμίζουμε τις τσέπες κάποιων άλλων.

Ίσως να το βλέπω πολύ απλοϊκά το ζήτημα - άλλωστε δεν είμαι οικονομικός αναλυτής (είδαμε κι αυτούς τι προκοπή έκαναν όταν πρόβλεπαν ότι τα μέτρα λιτότητας θα μας έβγαζαν από την κρίση).

Με λίγα λόγια, "το μέλλον δηλοί αδύνατον" όπως έλεγαν οι αρχαίοι.

Τι θα ψηφίσω λοιπόν;

Θα ψηφίσω με το χέρι στην καρδιά, προσπαθώντας να ζυγίσω τι θα ωφελήσει περισσότερους ανθρώπους για περισσότερο καιρό. Ή μάλλον τι θα βλάψει λιγότερους για λιγότερο χρόνο.Κι όσο το βλέπω, τόσο πείθομαι ότι το ναι στο μνημόνιο θα ωφελήσει μόνο τους τραπεζίτες.

Εσείς; 

Πώς το βλέπετε το ζήτημα;

Θα χαρώ ν' ακούσω τις απόψεις σας, αλλά ό,τι κι αν ψηφίσετε, να είστε εσείς καλά και τα παιδιά σας καλύτερα.

Καλή τύχη σε όλους μας!