Απεργίες εκπαιδευτικών 2

Η επιστολή ενός μαθητή πουδε μασάει τα λόγια του.
Δεν ξέρω αν είναι γνήσια ή πλαστή, αλλά το κείμενο μιλά από μόνο του, ασχέτως ποιος το έγραψε.
Δείτε και μόνοι σας:

«Λέγομαι Κωνσταντίνος Μανίκας και είμαι μαθητής της πρώτης Λυκείου στο 10 Λύκειο Δραπετσώνας…
Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, θέλοντας να εκφράσω τον αποτροπιασμό και την αγανάκτησή μου για το θράσος και την υποκρισία και αυτών που μας κυβερνούν καθώς και όλων αυτών των δημοσιογράφων και ΜΜΕ που τους βοηθάνε για να επιβάλλουν τα άνομα και ανήθικα σχέδια τους σε βάρος των μαθητών και της νέας γενιάς. …

Αφορμή είναι η απεργία των καθηγητών μου , μέσα στην εξεταστική περίοδο και τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και δημοσιογράφων για το μέλλον μου ,που «κινδυνεύει» απ αυτήν.

Τι λέτε;;;;;
Τι μέλλον έχω , -εξαιτίας σας – κι από ποιους πραγματικά κινδυνεύει;;;;

Ας δούμε πρώτα, ποιος διαμόρφωσε το μέλλον και την ζωή όλων, από παλιά.

- Ποιος έφτιαξε το μέλλον του παππού μου και το έντυσε με τα αποφόρια της ΟΥΝΤΡΑ, στέλνοντας τον μετανάστη στη Γερμανία;

- Ποιος κακοδιαχειρίστηκε και κατάκλεψε αυτόν τον τόπο;

- Ποιος ανάγκασε την μητέρα μου να δουλεύει απ το πρωί ως το βράδυ για 530 ευρώ, που αφού πληρώσει λογαριασμούς και φαγητό , δεν περισσεύουν –όχι για να μου πάρει παπούτσια- αλλά ούτε ένα βιβλίο που θέλω απ τον πάγκο του παζαριού;;;;;

- Ποιος μείωσε στο μισό τον μισθό του πατέρα μου;

- Ποιος τον συκοφάντησε ,τον απείλησε με επιστράτευση , απόλυση -αυτόν και όλους τους συναδέλφους του στις μεταφορές- όταν κατέβηκαν σε απεργίες μόνο και μόνο γιατί ήθελαν να ζήσουν με αξιοπρέπεια;

- Ποιος θέλει να κλείσει την σχολή που διάλεξε ο αδερφός μου για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του, στο Πανεπιστήμιο;

- Ποιος μου έδωσε φωτοτυπίες αντί για βιβλία;

- Ποιος με άφησε να παγώνω χωρίς θέρμανση στην τάξη μου;

- Ποιος φταίει που μαθητές λιποθυμάνε απ την πείνα;

- Ποιος άφησε τόσους άνεργους;

- Ποιος οδήγησε 4000 ανθρώπους στην αυτοκτονία;

- Ποιος άφησε τους παππούδες μας χωρίς περίθαλψη και φάρμακα;

Οι καθηγητές μου ή ΕΣΕΙΣ τα κάνατε όλα αυτά;;;;

Λέτε επίσης ότι οι καθηγητές μου , με την απεργία , θα καταστρέψουν τα όνειρα μου.

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να είμαι ένας ακόμα άνεργος στο 67% των νέων ανέργων;

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να δουλεύω ανασφάλιστος και χωρίς ωράρια για 350 ευρώ το μήνα –όπως ψηφίσατε στην τελευταία σας τροπολογία-;

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να γίνω οικονομικός μετανάστης ;

Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να γίνω delivery boy;

Δυο λόγια θέλω να πω και στους δασκάλους μου , σ όλη τη χώρα.

Δάσκαλοι μου , έχετε υποχρέωση απέναντι σ όλους τους μαθητές ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ .
Αν υποχωρήσετε στον δίκαιο αγώνα σας τότε πραγματικά θα έχετε παίξει με το μέλλον μου και θα το χετε υποθηκεύσει.

Όποια υποχώρηση και να κάνετε , όποια νίκη της κυβέρνησης , θα μου στερήσει το δικαίωμα να χαμογελάω , να ονειρεύομαι , να ελπίζω, να αγωνίζομαι για καλύτερη ζωή για μια ανθρώπινη κοινωνία.

Στους γονείς , τους συμμαθητές μου και σ όλη την κοινωνία έχω να πω τα εξής:

Θέλετε αυτοί που μας διδάσκουν να ζουν μες στην εξαθλίωση;

Θέλετε να μας στοιβάξουν σαν εμπορεύματα στις αίθουσες;

Θέλετε να κλείσουν τα σχολεία και να χτίσουν φυλακές;

Θα αφήσετε τους δασκάλους μας μόνους τους σε αυτόν τον αγώνα ;

Έτσι θα μας μάθετε να φωνάζουμε αλληλεγγύη ;

Θέλετε ο δάσκαλος να είναι παράδειγμα σε μας, αυτοσεβασμού , αξιοπρέπειας μαχητικότητας η παράδειγμα υποδούλωσης;;;

Θέλετε τελικά να ζήσουμε σαν δούλοι ;

Από αύριο κιόλας , καταλήψεις σε όλα τα σχολεία από μαθητές και γονείς για να στηρίξουμε τους δασκάλους μας μ’ ένα τραγούδι , ένα σύνθημα : «εμπρός να τσακίσουμε τυράννους φασίστες»

Όλοι μαζί για να αγωνιστούμε για δημόσια δωρεάν και ποιοτική παιδεία .

Όλοι μαζί για να ανατρέψουμε αυτούς που κλέβουν το γέλιο μας ,το γέλιο των παιδιών σας.

ΥΓ. όχι από ματαιοδοξία αλλά για να στερήσω από κάποιους το γελοίο επιχείρημα πως «απλά θέλω να χάσω μαθήματα» , παραθέτω τους βαθμούς μου…»

Την επιστολή τη βρήκα εδώ.

Απεργίες εκπαιδευτικών

Τα κακόμοιρα τα παιδιά!
Οι ασυνείδητοι καθηγητές που απεργούν τον καιρό των εξετάσεων!
Τι έγκλημα κι αυτό, να απεργούν την ώρα που τα παιδιά ανυπομονούν να εξεταστούν - λες και κανείς δε θέλησε ποτέ άλλη μια μέρα, μια εβδομάδα για ένα διάβασμα τελευταίας στιγμής.

Πέρα όμως απ' αυτό, εμείς, που βρίζουμε τους καθηγητές είμαστε βλάκες.
Μάλιστα, βλάκες.
Βλάκες όταν βρίζουμε τους καθηγητές, βλάκες όταν βρίζουμε τους υπαλλήλους τραίνων, λεωφορείων κι αεροπλάνων, τους γιατρούς του ΕΣΥ, τους αγρότες που κλείνουν την εθνική, όλους.



Για σκεφτείτε:
κανείς δεν αφήνει εύκολα τον καναπέ του για να βγαίνει έξω με κρύο και βροχή, κανείς δεν παρατάει το (μικρό) μεροκαματάκι του έτσι για πλάκα.
Το κάνουν;
Έτσι εύκολα πετάτε εσείς 20-30 ευρώ για να κάθεστε έξω από ένα υπουργείο παρέα με τους φίλους σας;
Κάτι θέλουν αυτοί οι άνθρωποι, κάτι τους καίει.
Για ψάξτε το.
Κάτω από κατηγορίες για παχουλά επιδόματα, άδικες επιδοτήσεις κτλ θα βρείτε το δίκιο του μεροκαματιάρη και το άδικο κάποιου μεγάλου που τον βολεύει αυτή η κατάσταση.
Ή το δίκιο του εργαζόμενου που βλέπει με το πρόσχημα της κρίσης να του στερούν όσα έχουμε στερηθεί όλοι μας.

Οι “καθηγητάδες” αγωνίζονται για βασικά τους δικαιώματα, όπως αγωνίστηκαν οι φορτηγατζήδες, οι ντελιβεράδες, οι υπάλληλοι καταστημάτων, οι χαλυβουργοί και πολλοί άλλοι.
Εμείς οι υπόλοιποι έπρεπε να είμαστε πίσω από κάθε έναν από αυτούς τους κλάδους όταν αγωνίζονταν.
Αντί γι αυτό, υιοθετήσαμε τις ετικέττες που τους κόλλησε το σύστημα και τους γυρίσαμε την πλάτη.

Θα έρθει όμως κι η σειρά μας, όταν θ’ αγωνιζόμαστε εμείς για τα ίδια ακριβώς πράγματα.
Τότε στο κούτελό μας θα κολλήσουν άλλη μια βολική ταμπέλα κι όλοι θα μας γυρνούν την πλάτη.

Αντισταθείτε σ' αυτή τη βολική μακαριότητα. Ρωτήστε, ψάξτε, μάθετε. Μη χάφτετε ό,τι μας πλασσάρουν τα κανάλια, η αλήθεια έχει προ πολλού φύγει από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης.

ΥΓ. Όσο για παιδιά δε θα πάθουν τίποτα αν αναβληθούν οι εξετάσεις λίγο. Το ξέρω, από προσωπική πείρα.

Μετά την Ελλάδα η Κύπρος, η Ισπανία, η Πορτογαλία. Η τακτική είναι γνωστή: λέμε στους πολίτες των βορείων χωρών ότι οι νότιοι είναι τεμπέληδες, άχρηστοι, σπάταλοι. Με αυτό τον τρόπο τα αυστηρά μέτρα δε φαντάζουν σκληρά ή βίαια, αλλά απαραίτητα και επιβεβλημένα. Στους ίδιους τους "νότιους" λέμε ότι αν δεν καθήσουν καλά και δε δεχτούν τα μέτρα, θα πάθουν τα χειρότερα - έξοδος από το ευρώ, πληθωρισμός, στερήσεις.

Οι πορτογάλοι φαίνεται ότι δεν είναι διατεθειμένοι να κάτσουν με σταυρωμένα χέρια. Έχουν ήδη κάνει ότι τους ζήτησαν οι "εταίροι" τους (αλήθεια, θυμάται κανείς ότι αυτή η λέξη σημαίνει φίλος;) και τώρα τους ζητούν περισσότερα. Ένας από τους πολιτικούς της χώρας γύρισε βίντεο για να δείξει την άποψη των Πορτογάλων στους γερμανούς, που, όπως κι εμείς, υφίστανται μια συνεχή ροή κρατικής προπαγάνδας.
Οι γερμανοί απαγόρευσαν την προβολή του βίντεο στη χώρα τους. Αλήθεια, τι εγινε με την ελευθερία της γνώμης, έκφρασης, του τύπου;
Δείτε το βίντεο, η ιστορία τους μοιάζει εκπληκτικά με τη δική μας.
Και κάτι ακόμα:
Γιατί κανείς από τους δικούς μας πολιτικούς δεν έκανε κάτι παρόμοιο; Δεν έκανε ντόρο; Δεν ξεσήκωσε τον κόσμο με συνεντεύξεις, δηλώσεις, βιβλία και ταινίες; Μόνο να σκύβουν το κεφάλι και να ψηφίζουν μνημόνια ξέρουν;
Τους μισώ, και μισώ κι εμάς που τους ανεχόμαστε πάνω στην πλάτη μας.
Πότε επιτέλους θα σηκωθούμε να τους πετάξουμε από πάνω μας;

Ο μύθος της κοινωνίας αλληλεγγύης

Βρήκα αυτό το άρθρο, εδώ, και δε μπορώ να μην το αναδημοσιεύσω.

Ο μύθος της κοινωνίας αλληλεγγύης

Το τέρας
Η Ελλάδα ειναι μια κοινωνία αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Για διαφορετικούς λόγους που ο καθένας επικαλείται (Μεσογειακή νοοτροπία, ορθοδοξία, αρχαιοελληνικό παρελθόν κ.α.), ειναι διάχυτη η αντίληψη, οτι ο Ελληνας διαθέτει μια μοναδική ευαισθησία για τον συνάνθρωπο, τον βοηθάει, στέκεται δίπλα του.

To ρεπορτάζ
Δυστυχώς (για μας) όλα τα εμπειρικά δεδομένα δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Τα στοιχεία διαφορετικών  και απολύτως αξιόπιστων διεθνών επιστημονικών ερευνών είναι συντριπτικά (εις βάρος μας).

Πρώτα απ’ όλα, η ελληνική κοινωνία είναι μια από τις πιο «υλιστικές» κοινωνίες της Δύσης. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κοινωνική Έρευνα (2010), το ποσοστό των Ελλήνων που συμφωνούν πολύ ή αρκετά με την πρόταση «είναι σημαντικό να είναι κανείς πλούσιος, να έχει χρήματα και ακριβά πράγματα» είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη.

Δεύτερον, οι Έλληνες έχουν από τους χαμηλότερους δείκτες «αμοιβαίας εμπιστοσύνης» στη Δύση. Αλλεπάλληλες έρευνες έχουν δείξει ότι τα επίπεδα εμπιστοσύνης στις διαπροσωπικές σχέσεις είναι εξαιρετικά χαμηλά στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, στην Ευρωπαϊκή Κοινωνική Έρευνα του 2008, το ποσοστό των Ελλήνων που δηλώνουν ότι «πρέπει να είμαστε πάντα επιφυλακτικοί στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους» ανέρχεται σε 59,8% ενώ το αντίστοιχο μέσο ποσοστό στις Ευρωπαϊκές χώρες είναι 38,8%. Στην ίδια έρευνα το ποσοστό των Ελλήνων που δηλώνουν ότι «οι περισσότεροι άνθρωποι θα προσπαθούσαν να με εκμεταλλευθούν» ανέρχεται σε 62,1% ενώ το αντίστοιχο μέσο ποσοστό στην Ευρώπη είναι 28,4%.  Και το ποσοστό των Ελλήνων που ισχυρίζονται ότι τις περισσότερες φορές οι «άνθρωποι νοιάζονται κυρίως για τον εαυτό τους» αντί «να βοηθάνε τον άλλο» είναι 58,3% σε σχέση με το αντίστοιχο μέσο ευρωπαϊκό ποσοστό 31,3%.

Όλοι οι δείκτες συμμετοχής στα κοινά, δείχνουν ότι η Ελλάδα έχει πολύ χαμηλότερα ποσοστά «ενεργών πολιτών» (active citizens) σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Δεν είναι τυχαίο ότι στα πανεπιστήμιά μας οι μοναδικές συλλογικές δράσεις των φοιτητών είναι οι κομματικές παρατάξεις.
Το World Giving Index που εκδίδει κάθε χρόνο το Charities Aid Foundation κατατάσσει τις χώρες του κόσμου ανάλογα με το χρήμα και το χρόνο που διαθέτουν οι πολίτες τους σε κοινωφελείς σκοπούς αλλά και με το κατά πόσον είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν ένα «ξένο». Το World Giving Index 2012, κατατάσσει την Ελλάδα στην 145η θέση ανάμεσα σε 146 χώρες (!) πολύ κάτω από χώρες του Τρίτου Κόσμου αλλά και στο άλλο άκρο σε σχέση με την «αδελφή» Κύπρο (21η θέση). Δηλαδή η κοινωνική αλληλεγγύη στην Ελλάδα είναι από τις χαμηλότερες στον κόσμο. Και βέβαια άλλο κοινωνική και άλλο συγγενική αλληλεγγύη (εκεί δεν υπάρχουν μετρήσεις αλλά μάλλον έχουμε υψηλά ποσοστά).

Πού οφείλονται αυτές οι θλιβερές επιδόσεις; Πριν ξεκινήσουμε την έρευνα πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε το πρόβλημά μας. Η ελληνική κοινωνία δεν είναι κοινωνία αλληλεγγύης. Είναι μια κοινωνία εσωστρεφής, κατακερματισμένη, ατομιστική, υλιστική και σκληρή.

*0 Αστέρης Χουλιάρας είναι καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου

To άρθρο εγείρει πολλά θέματα, τα οποία θα μου επιτρέψετε να σχολιάσω σε επόμενη ανάρτηση.