Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα

Η γιαγιά μου έλεγε "κυλάει τ' αυγό, σπάει τ' αυγό - κυλάει η πέτρα, σπάει τ' αυγό".

Με λίγα λόγια, ότι κι αν κάνουμε, ότι κι αν ψηφίσουμε σ' αυτό το δημοψήφισμα, εμείς θα την πληρώσουμε, και μάλιστα μετρητοίς, γιατί οι δυνατοί δεν πληρώνουν ποτέ.

Οι "Ευρωπαίοι" θέλουν να μας δώσουν κι άλλα δάνεια, για να αποπληρώνουμε στον αιώνα τον άπαντα και να μετράνε τον παρά. Από την άλλη, θέλουν επίσης ν' αρμέξουν ό,τι έχει μείνει ν' αρμεχτεί απ' αυτή τη χώρα. Για να γίνουν αυτά, πρέπει να φύγει ο Τσίπρας για να έρθουν οι άλλοι που υπέγραφαν τα μνημόνια χωρίς δεύτερη κουβέντα. 

Ο Τσίπρας μάλλον θα ήθελε να γίνει ο ηγέτης που θα σώσει τον ελληνικό λαό από τους καπιταλιστές.

Τα βρίσκουν; Δεν τα βρίσκουν. Ας δώσει λοιπόν τη λύση ο λαός. Ναι, αυτός ο λαός που κανείς δεν έκανε τον κόπο να τον ρωτήσει αν θέλουμε να μπούμε στην ΕΕ, στο Ευρώ, στα Μνημόνια. Τώρα όμως πρέπει να πάρουμε την απόφαση προς τα πού θα πηδήξουμε - στο γκρεμό ή στο ρέμα;

Αν ψηφίσουμε ναι, θα σημαίνει ουσιαστικά ότι σκύβουμε το κεφάλι και λέμε ναι σ' όλες τις περικοπές και τους φόρους. Ο Τσίπρας θα παραιτηθεί και θα έρθουν πάλι οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι. Θα παίρνουν τα μέτρα τσεκουράτα και δε θα τολμούμε να πούμε και τίποτα, γιατί θα μας λένε "εσείς το ζητήσατε". Θα ζούμε με μισθούς Κίνας και για τις επόμενες δυο-τρεις γενιές θα δουλεύουμε σα σκλάβοι για να μη χάσουν οι τράπεζες τα λεφτά που δάνεισαν στους πολιτικούς μας (αυτούς που παράγγελναν τα υποβρύχια που έγερναν και έδιναν τα ολυμπιακά έργα στο Λάτση, τον Αγγελόπουλο και τους λοιπούς).

Αν ψηφίσουμε όχι, τότε σημαίνει "πάρτε τα ευρώ σας και βάλτε τα εκεί που ξέρετε, αρκετά πεινάσαμε, τώρα αφήστε μας ήσυχους να βρούμε το δρόμο μας". Σ' αυτή την περίπτωση κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει, γιατί απλά δεν έχει ξαναγίνει, χώρα του πρώτου κόσμου, και χώρα που ανήκει σε νομισματική ένωση να χρεωκοπεί. Το πιθανότερο είναι πως οι τράπεζες θα λυσσάξουν και θα κάνουν ό,τι μπορούν για να υποφέρουμε, έτσι ώστε να μην τολμήσει καμιά Πορτογαλία και κάνει το ίδιο. Με λίγα λόγια, δε θα έχουμε χρήματα για ν' αγοράσουμε καύσιμα, φάρμακα και άλλα απαραίτητα για ένα χρονικό διάστημα. Επειδή όμως φεύγοντας από το Ευρώ η δραχμή θα γίνει ανταγωνιστική, το χρήμα θ' αρχίσει πάλι να κυκλοφορεί γιατί θα γίνουμε φτηνός τουριστικός προορισμός και γιατί τα προϊόντα μας θα βρίσκουν αγοραστές. Με λίγα λόγια, θα βγούμε επιτέλους από την ύφεση και θ' αρχίσουμε να έχουμε έσοδα. Σαν την Αργεντινή και την Ισλανδία, αφού φάμε το λούκι, θ' αρχίσουμε να παίρνουμε σιγά-σιγά τα πάνω μας.

Όμως το γεγονός παραμένει: ότι κι αν ψηφίσουμε θα υποφέρουμε.

Στην πρώτη περίπτωση τα βάσανα θα τραβήξουν δεκαετίες - δεν ξέρουμε καν αν θα καταφέρουμε να ξεφύγουμε ποτέ. Μιλάμε για πολλές αυτοκτονίες, καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα και παιδιά που θα λιποθυμάνε από την πείνα στα σχολεία.

Στη δεύτερη περίπτωση, θα έχουμε μια από τα ίδια, αλλά πιο απότομα, όλα μαζί. Τα βάσανά μας όμως θα έχουν κάποιο τέλος, γιατί αν αφεθεί χωρίς αφαιμάξεις, η οικονομία κάποια στιγμή θα ξαναβρεί το δρόμο της. Άσε που μπορεί να υποφέρουμε, αλλά τουλάχιστον δε θα γεμίζουμε τις τσέπες κάποιων άλλων.

Ίσως να το βλέπω πολύ απλοϊκά το ζήτημα - άλλωστε δεν είμαι οικονομικός αναλυτής (είδαμε κι αυτούς τι προκοπή έκαναν όταν πρόβλεπαν ότι τα μέτρα λιτότητας θα μας έβγαζαν από την κρίση).

Με λίγα λόγια, "το μέλλον δηλοί αδύνατον" όπως έλεγαν οι αρχαίοι.

Τι θα ψηφίσω λοιπόν;

Θα ψηφίσω με το χέρι στην καρδιά, προσπαθώντας να ζυγίσω τι θα ωφελήσει περισσότερους ανθρώπους για περισσότερο καιρό. Ή μάλλον τι θα βλάψει λιγότερους για λιγότερο χρόνο.Κι όσο το βλέπω, τόσο πείθομαι ότι το ναι στο μνημόνιο θα ωφελήσει μόνο τους τραπεζίτες.

Εσείς; 

Πώς το βλέπετε το ζήτημα;

Θα χαρώ ν' ακούσω τις απόψεις σας, αλλά ό,τι κι αν ψηφίσετε, να είστε εσείς καλά και τα παιδιά σας καλύτερα.

Καλή τύχη σε όλους μας!